Recenzja " Elementals. Proroctwo Cieni"

Witajcie! Dawno mnie tu nie było, za co przepraszam. W tym poście chciałabym wam przybliżyć pewną książkę otwierającą serię, "Elementals"

Kilka faktów: Książka wyszła na światło dzienne w 2018 roku. Napisała ją Michelle Modow. Jest to pierwszy tom z 6 tomowej serii(5 książek jest po polsku).  Posiada miekką oprawę i skrzydełka

Opis fabuły: Pewnego dnia nastoletnia Nicole musi się, wraz z rodziną przeprowadzić do Manchesteru. Chodząc do tamtejszej klasy w liceum odkrywa, że uczęszcza do klasy potomków greckich bogów do których ona też należy. Dziedzictwo krwii bogów umożliwia jej władanie nad materią psychiczną.

Po kilku dniach uczęszczania do szkoły, nad miastem przelatuje kometa olimpijska. Chroni ona świat przed tytanami i innymi potworami. Podczas przelotu, kometa obdarza Nicole i jej przyjaciół ( Kate, Chris, Blake i jego dziewczynę, Danielle) nadprzyrodzonymi zdolnościami władania żywiołów

Wkrótce nastolatkowie muszą opuścić miasto w celu znalezienia pradawnej przepowiedni. Czy im się to uda?

Praktyczna fabuła: Brzmi opis bardzo ciekawie? Niestety największe emocje wywołuje właśnie ten blurb...

Nicole na początku faktycznie jest mocno zdziwiona magią, ale potem w dwie minuty poznaje najlepszą przyjaciółkę, przystojnego chłopaka i swojego najgorszego  wroga. Jest też wybitnie uzdolniona i nie ma wad. 

Zaś sama fabuła pędzi łeb na szyję i nie ma nawet rozdziału na przemyślenia bohaterki

Bohaterowie:  Główne postacie są ( w szczególności Nicole)... głupie  jak buty. Nie, nie żartuję. Przykład ich "inteligencji" :SPOILER ALERT 

Nicole dowiaduje się, że Danielle włada wodą, a Blake ogniem. W tym samym dniu przychodzi do niej Kate i mówi, że wszystkie jej rośliny gwałtownie urosły. Co myśli Nicole? Zamiast połączyć elementy i wykombinować, że to nie może być przypadek i ktoś jeszcze włada powietrzem to ona mówi, że nie o niczym pojęcia i jest zdziwiona.

KONIEC SPOILERA

Albo jedna postać żeńska na wyprawę założyła szpilki

Na dodatek kompletnie rodzice ich olewają, nic nie wiedzą o tym co robią itd.

Dziury fabularne: O! Akurat tu ich nie brakuje!

Polecany wiek: 9-15 lat

Język: W powieści nie ma wulgaryzmów. Książka ma prosty, przyjemny język.

Plusy:

- Ciekawy, klimatyczny początek

- Intrygujący koncept na fabułę

- Prosty język

- Zachęcająca okładka

Wady

- Bohaterowie

- Brak wyjaśnień( Co się dzieje z bogami greckimi? itd)

- Dużo dziur fabularnych

- Za szybka akcja

- Brak przemyśleń Nicole pomimo narracji pierwszoosobowej.

Moja opinia:  Książka miała potencjał, ale został zniweczony. Pomimo niewielkiej objętości powieść mnie wymęczyła

wymęczyła.

Moja ocena: 3/10

.

Pierwsza przygoda Dantusii cz.1

 Kilkanaście dni po wzięciu Dantusi zdarzyła jej się pierwsza przygoda.

    Pewnego dnia będąc z mamą na spacerze, nagle dzwoni moja siostra i z płaczem mówi w słuchawkę, że jej papużka ma bardzo zranione oko. Szybko wróciłyśmy. Mama obejrzawszy papużkę, szybko poszła do apteki po krople do oczu. Jak przyszła do domu stwierdziła, że tak wielkiej opuchlizny u papugi nie widziała. Trzymała w pasie(  okolice skrzydeł, i brzuszka). Naszej papużce to się nie podobało. Prawdopodobnie zraniła się poprzez zabawkę z drewna. Zawierała ostre krańce. Na szczęście po kilkunastu dniach Tusia była zdrowa, niestety z powodu trzymania białe stworzenie się zmieniło...

Ciąg dalszy w następnej notce

    

Recenzja książki "Wspaniała Gilly"

 

Z okazji moich urodzin dostałam trzy książki: " Pozłacaną rybkę", "Był sobie pies 2" i "Wspaniałą Gilly". Wszystkie trzy je zrecenzuje (+ teorie z "Był sobie pies 2), ale to inny temat.

    Historia Katherine Paterson opowiada o jedenastoletniej Gilly, , którą matka porzuciła we wczesnym dzieciństwie. Dziewczyna teraz przeprowadza się do rodziny Trotterow.  Robi wszystko by nie przywiązać się do nowej rodziny, ponieważ myśli jedynie o, tym by jej nieznana i idealizowana matka zabrała ją w końcu do siebie.

    Opis może brzmieć jak z jakieś komedii, ale nią nie jest. Jest ciekawa, ma morał i bardzo wciąga. Mnie się bardzo podobała.

    Na plus książki muszę przyznać, że zawiera psychologiczne portrety. Żadna z postaci w książce nie jest jednowymiarowa. Każda ma swoją historię, przeżycia, emocje.

Wspaniała Gilly nie zawiera przekleństw, ale zdarzają się brzydkie wyrazy.

Rekomendowany wiek: 12+

Moja ocena: 10/10. Książka zawiera poentę, jest psychologiczna( takie rzeczy kocham!), ma emocje i jest ponadczasowa.

Recenzja książki "Pax"

Książka Sary PennyPacker pt."Pax" opowiada o lisie o imieniu Pax i chłopcu o imieniu Peter.

    Akcja książki dzieje się przed drugą wojną światową. Chłopiec Peter musi  lisa Paxa zostawić w lesie, ponieważ zbliża się wojna i jego tata idzie do wojska, a jego syn musi jedzie do dziadka. Jednak tej samej nocy chłopiec wymyka się z domu dziadka i postanawia wrócić do Paxa. W tym samym czasie zwierzę musi przetrwać samo w lesie.

    Język w książce jest literacki. Są rozdziały podzielone o lisie i chłopcu

Książka jest  wzruszająca. Opowiada o trudnych decyzjach, okrucieństwie świata i miłości

Moja ocena: 9/10. Książka skłania do refleksji i do łez. Gorąco polecam!

Zalecany wiek: 9+

Dantusia i Turkusik oraz Tajga

 Dantusia

Dantusia to biała papużka falista.  Jest samicą. Jeśli jest zezłoszczona to potrafi ugryźć. Lubi siadać na firankach i po nich chodzić. Jest urocza, słodka, rozbrykana i  pewna siebie. Lubi swojego partnera Turkusa i czasami go delikatnie kizia ( kizianie to "drapanie" po piórkach). Uwielbia też spać.

Turkusik

Turkusik jest błękitnym samcem papużki falistej. Jak widać na zdjęciu jest płochliwy ale jest też uroczy, mądry, nieustraszony. Całym sercem kocha swoją partnerkę Dantusię. Uwielbia ludzkie jedzenie. Jest łakomczuchem. Lubi też odkrywać nowe miejsca. Jest młodszy od Dantusi.

Na tym blogu będą moje zdjęcie. Zabraniam ich kopiować bez mojej zgody!

 

O czym ten blog?

 Cześć witajcie na moim trzecim blogu. Nazwa jego trochę nietypowo, ponieważ Dantusia i Turkusik to imiona moich milusińskich. Na tej stronie internetowej będę opisywać ich przygody oraz pisać moje recenzje różnych filmów i książek.  Nie obiecuję, że notatki będą często, ale jedno wiem na pewno: Nigdy nie będzie tu nudno! Jeśli blog wam się spodoba to zapraszam do obserwacji!